کدمسترز از آن استودیوهای خوش‌نام برای طرفداران سبک ریسینگ است. ثباتی که عناوین ساخته شده توسط این استودیو از لحاظ کیفی در سالیان اخیر داشته حقیقتا تحسین‌برانگیز است و باعث شده تا هرگاه خبر ساخت یک ریسینگ جدید توسط این استودیو به گوش علاقه‌مندان می‌رسد، آن‌ها خیلی نگران کیفیت نهایی محصول نباشند. پس از آن که به مدت چند سال این استودیو توجه خود را معطوف به ساخت ریسینگ‌های شبیه‌سازی کرده بود، خبر رسید که کارکنان استودیو Evolution  که در کارنامه‌ی خود سری Motorstorm و Driveclub را دارند و سونی تصمیم به تعطیل کردن آن استودیو گرفته بود، به کدمسترز پیوسته‌اند و اولین بازی آن‌ها یک ریسینگ آرکید به نام Onrush خواهد بود. خوشبختانه، بازگشت دوباره‌ی کارکنان اسبق ایوولوشن به کارزار منجر شده به خلق یکی از بهترین ریسینگ‌های آرکید دهه‌ی اخیر. آن‌راش همان چیزیست که مدت‌ها بود طرفداران سبک ریسینگ انتظارش را می‌کشیدند؛ یک بازی پرهیجان و پرزد و خورد که برنده شدن در آن هیچ ارتباطی با زودتر به پایان رساندن مسیر مسابقه ندارد!در آن‌راش صرفا سرعت برنده را مشخص نمی‌کند. در واقع، اصلا برنده آن شخصی نیست که زودتر از بقیه از خط پایان عبور کند. حتی بازی به‌هیچ‌وجه روی عملکرد فردی شرکت‌کنندگان هم تمرکز ندارد و در پایان مسابقات هرکدام از چهار مود اصلی، فقط یک تیم برنده وجود دارد و یک تیم بازنده. همین باعث شده تا راه آن‌راش نسبت به بازی‌های هم‌سبک جدا شود و تبدیل به یکی از عناوین منحصر به فرد سالیان اخیر شود. در آن‌راش، بازیکنان به دو تیم ۶ نفره تقسیم می‌شوند و باید با هم به رقابت بپردازند. پس از آشنایی اولیه با حال و هوای بازی و دریافتن این نکته که الزاما سریع‌ترین تیم، برنده‌ی مسابقه نخواهد شد، چیزی که نظر شما را به خود جلب می‌کند اهمیت کار تیمی‎ست. اگر فکر می‌کنید که کار تیمی تنها در شوترهای اول شخص آنلاین مثل اورواچ یا رینبو سیکس سیج اهمیت دارد، اشتباه می‌کنید و آن‌راش سند محکمی بر این قضیه است. در هر ۴ مود اصلی بازی، شما و هم‌تیمی‌ها وظیفه دارید تا نسبت به تیم حریف، امتیاز بیشتری کسب کنید یا بیشتر در بازی بمانید. آن‌راش روی تصادفات و برخوردها تمرکز زیادی دارد و یکی از هسته‌های اصلی گیم‌پلی بازی همین تصادفات است. هر خودرو مقاومتی دارد و وقتی که نابود شود، بازیکن باید مدت زمان کوتاهی را منتظر بماند تا دوباره ریسپاون شود.

چندان بی‌راه نیست اگر بگوییم که آن‌راش، اورواچ سبک ریسینگ است. در آن‌راش شاهد حضور ۸ نوع وسیله‌ی نقلیه‌ی مختلف هستیم که هر یک، برای خود یک کلاس مجزا به‌حساب می‌آید. هر کدام از این وسایل نقلیه، یا بهتر است بگوییم کلاس‎ها، یک قابلیت ویژه دارند که در بازی از آن تحت عنوان Rush یاد می‌شود. این قابلیت منحصر به فرد در طول بازی و با انجام اعمال مختلفی چون از بین بردن رقبا و انجام حرکات نمایشی به دست خواهد آمد. البته هر کلاس از ۸ کلاس بازی نیز به شیوه‌ای خاص می‌تواند قابلیت ویژه را با سرعتی بالا به‌دست بیاورد که این شیوه‌ی خاص در هر کلاس متفاوت است. این قابلیت (که بی‌شباهت به قابلیت ویژه‌ی هر کدام از قهرمانان اورواچ هم نیست و حتی آیکون آن هم به همتای خود در اورواچ شباهت زیادی دارد) می‌تواند به‎شدت در تعیین برنده یا بازنده‌ی هر مسابقه تاثیرگذار عمل کند. انتخاب صحیح یک کلاس در هر مسابقه، بسیار محوری‌ست. به‌طور مثال، یکی از کلاس‌های بازی قابلیت ویژه‌ای دارد که به کمک آن، به‌دیگر هم‌تیمی‌ها بوست اضافه می‌شود و آن‌ها می‌توانند از آن استفاده کنند، قابلیتی که باعث می‌شود آن کلاس را بتوان به‌نوعی یک کلاس پشتیبان دانست و خصوصا در مسابقات مود Overdrive به‌کار خواهد آمد.در بازی لوکیشن‌ها و مسیرهای مختلفی وجود دارد و هرکدام نیز، طراحی منحصربه‌فردی دارند. با توجه به اینکه در کدام مسیر بازی، مشغول به تجربه‌ی کدام مود هستید، استراتژی شما نیز می‌تواند تغییر کند. به‌طور مثال، وقتی در مود Overdrive مشغول به بازی هستید، سعی خواهید کرد سراغ کلاس‌هایی بروید که راحت‌تر بوست به‌دست می‌آورند یا می‌توانند به هم‌تیمی‌ها برای کسب بوست کمک کنند. وقتی در مود Switch یا Lockdown مشغول به بازی هستید نیز شاید تمایل داشته باشید تا زودتر و راحت‌تر رقبا را از بین ببرید. دست شما و هم‌تیمی‌هایتان برای اتخاذ استراتژی‌های مختلف باز است و در هنگام ریسپاون شدن نیز مانند اورواچ، توانایی تغییر کلاس را دارید؛ پس هرگاه حس کردید که در یک مسابقه در حال پذیرفتن شکست هستید، شاید تغییر دادن کلاس وسیله‌ی نقلیه و استفاده از قابلیت ویژه‌ی آن بتواند ورق را به نفع تیم شما برگرداند. صحبت از مسیرهای مسابقه شد؛ باید گفت که کار سازندگان در خلق لوکیشن‌های پویا و گیرا به‌شدت حیرت‌انگیز بوده است. طراحی این مسیرها به‌شدت هوشمندانه و فوق‌العاده صورت گرفته و در پس تمامی مسیرها، می‌توان دقت ستودنی سازندگان به جزئیات را دید.آن‌راش یک بخش تک‌نفره هم در خود جای داده که نقشی شبیه‌به Career را ایفا می‌کند. در طی این بخش، شما باید در مسابقات مختلفی که در مکان‌های مختلف برگزار می‌شوند شرکت کنید و در کنار آن، به انجام چالش‌های مربوط به آن مسابقه هم مشغول شوید. این چالش‌ها عمدتا سخت نیستند و انجام آن‌ها هم اجباری نیست، ولی با پشت سر گذاشتن آن‌ها امتیاز بیشتری کسب خواهید کرد. این بخش تک‌نفره که کوتاه هم نیست، می‌تواند برای چندین ساعت شما را سرگرم کند و نکته‌ی جالبی که در مورد آن وجود دارد، آن است که خیلی خوب شما را با ابعاد مختلف آن‌راش آشنا کرده و به‎نوعی خلا یک بخش آموزشی را به‎‌خوبی پر می‌کند.

بازی قبلی ایوولوشن یعنی درایوکلاب از نظر گرافیکی عملکردی بسیار خوب داشت و آن‌راش هم توانسته تا از این نظر، پرچم این استودیو را بالا نگه دارد. در بازی شاهد لوکیشن‌هایی رنگارنگ و جذاب هستیم که جزئیات گرافیکی مناسبی نیز دارند. با توجه به اینکه تنها ۸ نوع وسیله‌ی نقلیه در بازی وجود دارد، برای طراحی آن‌ها و اسکین‌های آن‌ها هم سنگ تمام گذاشته شده است. یکی از نکات مهم در یک بازی ریسینگ پر زد و خورد مثل آن‌راش، نرخ فریم است. از این نظر بازی عملکرد بسیار مطلوبی دارد و نرخ فریم بازی روی ۶۰قفل بوده و با مشکل خاصی هم مواجه نمی‌شود. از منظر موسیقی‎‌ نیز سازندگان توانسته‌اند از آهنگ‎‌هایی متناسب با حال و هوای بازی استفاده کنند و استفاده از موسیقی‌هایی با ریتم تند و جذاب حسابی توانسته به خلق اتمسفری گیرا برای بازی کمک کند.آن‌راش یک ریسینگ به‎شدت جذاب و دوست‌داشتنی‌ست، از آن‌هایی که مدت‌ها بود در انتظارش بودیم و از آن‌هایی که دوست داریم تا در آینده بیشتر شاهدشان باشیم؛ یک بازی پرهیجان که توانسته نوآوری‌هایش را با المان‌هایی که از ژانر ریسینگ و حتی دیگر ژانرها به‌خصوص شوتر اول شخص قرض گرفته ترکیب کند و معجونی خلق کند که باب طبع طرفداران ریسینگ آرکید است. با تمامی این حرف‌ها، سخت است که برای آن‎‌راش شصت دلار هزینه کرد. بازی در حال حاضر علی‌رغم تمامی جذابیت‌هایش، آن‌قدری محتوا ندارد که بتوان تا مدت‌ها با آن سرگرم شد. از بخش تک‌نفره که در حالت آفلاین حتی پیشروی در آن ذخیره نمی‌شود و هوش مصنوعی آن هم به شدت نامتعادل است گرفته تا بخش چندنفره‌ای که فعلا از فقدان حالت Ranked و برخی امکانات ساده مثل گزینه‌های مربوط به Matchmaking Preferences رنج می‎برد، همگی در کنار هم باعث می‌شوند تا آن‌راش در ردای یک بازی شصت دلاری زیادی گران به‌نظر بیاید. به هر حال، آن‌راش اصل اساسی یک بازی یعنی سرگرم‌کننده بودن را به‌خوبی در خود جای داده و اگر سازندگان بتوانند از آن پشتیبانی خوبی به عمل بیاورند، قطعا می‌تواند در گذر زمان بازیکنان بسیار بیشتری را به خود جذب کند.

نقد و بررسی کامل Onrush را می‌توانید در شماره‌ی ۱۳۰ بازی‌نما مطالعه نمایید