سری Monster Hunter معمولا داستان پیچیده و عجیبی ندارد و بیشتر تمرکز بازیکن، به ردیابی و کشتن هیولاها می‌گذرد. این نسخه هم چندان با گذشت تفاوتی ندارد و روایت، صرفا بهانه‌ای است برای استارت زدن شکار موجودات عجیب و غریب. قهرمان اصلی داستان، ابتدا با یک کشتی در حال مسافرت به سمت دنیای جدید (New World) است تا بتواند در کنار دیگر انسان‌ها زندگی دوباره‌ای را آغاز کند. آن چه در دنیای جدید، اهمیت دارد، میزان منابعی است که آنجا ذخیره شده و سبب می‌شود تا بشر راحت‌تر آنجا زندگی کند. در جریان این سفر، به یک‌باره کشتی حامل مسافرین، از طرف موجودی عجیب به نام Zorah Magdaros مورد حمله قرار می‌گیرد و مردم مجبور می‌شوند تا به سختی خود را به جای امن برسانند. زورا ماگداروس ظاهری شبیه‌به کوهی از گدازه‌های آتش دارد و خیلی زود، یکی از اهداف اصلی بازیکن به او معرفی می‌شود. اگر طرفدار داستان‌های پر و پیمان هستید این بازی قرار نیست شما را با سورپرایزهای متعدد درگیر کند و از این نظر انتخاب مناسبی برایتان نخواهد بود.

کپکام سال‌هاست که بازی‌های مهم خود را با موتور پایه MT Framework می‌سازد؛ موتوری که با گذشت زمان توسط طراحان و برنامه‌نویس‌های خبره‌ی این کمپانی، به‌روز شده و در حال حاضر هم World براساس همین موتور ساخته شده است. خوشبختانه تیم توسعه‌دهنده توانسته تا به خوبی بازی خود را پولیش کند و از لحاظ بصری با اثری جالب توجه روبه‌رو هستیم. یکی از نکاتی که تیم سازنده به آن توجه ویژه‌ای داشته، بهینه‌سازی برای کنسول‌های میان نسلی پلی‌استیشن پرو و اکس‌باکس وان‌اکس بوده است که این تنظیمات در ابتدای راه، پیش روی مخاطب قرار می‌گیرند.World از لحاظ نورپردازی در سطح قابل قبولی قرار دارد و بسته به این که در چه موقعیتی از روز قرار داشته باشید، سایه‌ها به‌صورت داینامیک تغییر می‌کنند. بحث موقعیت روز شد بد نیست اشاره کنیم که این عنوان از آب و هوای سیال بهره می‌برد که این موضوع تاثیر مستقیمی روی روند بازی خواهد گذاشت. در کل اگر بنا به قیاس کردن باشد، در طول روز محیط‌ها زیباتر به‌نظر می‌رسند. در زمینه مدل‌سازی و انیمیت شخصیت‌ها، عملکرد سازندگان در سطح بسیار پایینی قرار دارد به شکلی که حرکت شخصیت‌ها در بعضی لحظات احمقانه به نظر می‌رسد. این مورد هنگام بالا و پایین رفتن از صخره‌ها و یا درختان بیشتر به چشم می‌آید و اینطور به نظر می‌رسد که برای انسان‌ها کوچکترین موشن‌کپچری انجام نشده است.برعکس عملکرد خوب World در بخش بصری، نمی‌توان به صداگذاری و موسیقی آن نمره قابل قبولی داد. شخصیت‌ها در ادای جملاتشان در بهترین حالت متوسط هستند و صداپیشگان، در بیان جملاتشان بسیار بد عمل کرده‌اند. بخشی از این تقصیر به گردن تیم نویسندگان است اما بازی‌های دیگری هم بوده‌اند که در بخش نگارش جالب نبوده‌اند اما تیم صداپیشگان بهتر از آن چه اکنون در World می‌بینیم، حرف زده‌اند. این که مجموعه مورد نظر، هیچگاه داستان و شخصیت‌های به یاد ماندنی نداشته، موضوعی است که پیش‌تر به آن‌ها پرداخته‌ایم اما ایراد از جایی وارد نسخه جدید می‌شود که ببینیم برای اتفاقات مهم و یا جلسات تصمیم‌گیری، کات‌سین‌های متعددی طراحی شده‌اند پس حضور صداپیشگانی که در گذشته، بیشتر در نقش سیاهی لشگر بوده‌اند، نمی‌تواند عمق زیادی را به بازی فعلی ببخشد.مهمترین فاکتوری که بازیکنان بسیاری را به یک طرفدار برای MH تبدیل می‌کند، گیم‌پلی و شیوه‌ی مبارزات آن است. سازندگان در این نسخه تلاش کرده‌اند تا گیمرهایی را که تا به حال وارد مجموعه نشده‌اند و آن را تجربه نکرده‌اند، جذب کنند و به این دلیل، بازی خود را حتی‌الامکان سهل‌الوصول ساخته‌اند. با این حال MH جدید، اشکال‌های زیادی را در بطن خود دارد که آن را از تبدیل شدن به یک عنوان بی‌نقص باز می‌دارد. در جریان مبارزات، اتفاقات مختلفی می‌افتد که یکی از ساده‌ترین آن‌ها به کم شدن تدریجی قدرت سلاح به مرور زمان بازمی‌گردد. از آنجایی که نوار سلامتی دشمنان بسیار زیاد است و در نقطه مخالف آن، سلاح‌ها بسیار زود قدرت خود را از دست می‌دهند، در نتیجه باید همواره از هیولای مورد نظر فاصله گرفت و در گوشه‌ای به تیز کردن سلاح پرداخت. در واقع سازندگان با قرار دادن چنین مکانیزم‌هایی، ریتم و سرعت را از گیم‌پلی خود گرفته‌اند و سبب شده‌اند مبارزات بی‌دلیل طولانی و خسته‌کننده به نظر برسند.

عوامل دیگری هم در اذیت کردن بی‌مورد مخاطب به هنگام مبارزات دخیل هستند که می‌توان به غلاف شدن اتوماتیک سلاح به هنگام حرکت اشاره کرد. شاید چنین مسائلی چندان مهم نباشد اما زمانی که ببینید برای خارج کردن سلاح از غلاف هم باید کلید خاصی را فشار دهید، آنگاه شرایط تا حدود زیادی تفاوت خواهد کرد. دوربین یکی از مهمترین فاکتورهایی است که سازندگان موفق امروزه به آن توجه خاصی نشان می‌دهند. قرارگیری دوربین در زاویه مناسب به هنگام تعامل‌های مهم و بعضا سینماتیک، می‌تواند به تجربه‌ی موفق گیمر کمک شایانی کند؛ موضوعی که World از انجام آن عاجز بوده است. دوربین تکلیفش را با مخاطب مشخص نمی‌کند و در حالی که مبارزه در حساس‌ترین نقطه خود قرار دارد، به خاطر قرارگیری نامناسب و عدم تسلط بازیکن روی آن، دردسر می‌آفریند و بعضا مرگ‌های بی‌منطق و احمقانه را برای گیمر رقم می‌زند.

نقد و بررسی کامل Monster Hunter: World را می‌توانید در شماره‌ی ۱۲۷ بازی‌نما مطالعه نمایید