سبک فایتینگ یکی از آن سبک‌هایی به شمار می‌رود که در صورت ساخته شدن یک بازی موفق در آن، احتمال ادامه پیدا کردن‌اش هم بالاست. به همین علت است که در این سبک، اغلب شاهد خودنمایی فرنچایزهای ریشه‌داری هستیم که سال‌های سال است مهمان خانه‌ی گیمرها هستند و دیگر کمتر ناشری این جرئت را به خود می‌دهد که یک IP کاملا جدید در سبک فایتینگ خلق کند. ریشه‌دار بودن اکثر فرنچایزهای سبک فایتینگ باعث شده تا آن‌ها گروه خاصی از طرفداران دوآتشه و پر و پاقرص خود را داشته باشند و به‌نوعی هرکس با هر فرنچایزی که بزرگ شد، به همان هم علاقه‌ی خود را حفظ و با عرضه‌ی هر نسخه‌‌ی جدید، با آن تجدید خاطره می‌کند. یکی از فرنچایزهای قدیمی سبک فایتینگDead or Alive است که در کشور ما، طرفداران زیادی در قیاس با خیلی از فرنچایزهای دیگر سبک فایتینگ ندارد. استودیوی تیم نینجا که سال‌های سال است وظیفه‌ی توسعه‌ی این سری را برعهده دارد، با ششمین نسخه‌ی شماره‌دار سری قصد داشته تا کاری کند که این سری مخاطبان جدیدی در سرتاسر دنیا پیدا کند و حتی بازی تبدیل به یک عنوان مناسب برای مسابقات esport شود. در ادامه بررسی می‌کنیم که DoA 6 چگونه عمل می‌کند و آیا در رسیدن به آن دو هدفی که به آن اشاره شد، قدم مثبتی برمی‌دارد یا خیر.

به ششمین تورنمنت Dead or Alive خوش آمدید

گیم‌پلی DoA 6 بسیار جذاب است. علت اصلی این جذابیت، این است که راحت می‌توان با آن خو گرفت؛ ولی خبره شدن در آن نیازمند تلاش‌های بسیاری خواهد بود. در حالی که به‌مانند دیگر بازی‌های سبک فایتینگ، هر کدام از کلید‌های کنترلر برای اجرای یک ضربه‌ی خاص هستند؛ ولی ترکیب آن‌ها با یک‌دیگر برای زدن کمبو و در کنار آن، دانستن این‌که چه زمانی باید دفاع یا از ضدحمله استفاده کرد، نیازمند صرف وقت و دقت بالا است. بازی یک نوار زیر نوار سلامتی هر شخصیت قرار داده که به دو بخش تقسیم شده است. بخش اول، همان Combo Breaker است که هنگامی که آن نوار تا نیمه پر شد، این قابلیت را دارد که وقتی شما زیر بار حملات بی‌امان حریف قرار گرفته‌اید، به کمک‌تان بیاید و با قطع کردن زنجیره‌ی حملات حریف، از مخمصه نجات‌تان دهد. وقتی هم که آن نوار پر شود، شما به کمک آن می‌توانید یک حمله‌ی پرقدرت را ترتیب دهید که به‌نوعی همان Finisher آن شخصیت است. این حمله هم که قبلا نمونه‌ی‌ آن را بارها در بازی‌های NetherRealm دیده‌ایم، می‌تواند خیلی اوقات کارساز باشد و نتیجه‌ی بازی را برگرداند. شاید آن اوایل فکر کنید به محض به دست آوردن توانایی برای اجرای آن ضربه، باید از آن استفاده کنید ولی گذر زمان و کسب تجربه‌ی بیشتر به شما ثابت می‌کند که این‌طوری هم نیست و باید از آن درست استفاده کنید تا قادر باشید بهترین نتیجه را از آن بگیرید.

وجود تعداد زیادی از شخصیت‌های مختلف که سبک مبارزه‌ی خاص خود را دارند و خیلی از آن‌ها هم سبک مبارزه‌شان الهام گرفته از رشته‌های مختلف رزمی است، باعث شده تا یک کاتالوگ قابل‌توجه از شخصیت‌ها زیر دست شما باشد که نه فقط از لحاظ ظاهری بلکه از لحاظ سیستم مبارزه هم با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. این شما هستید که در گذر زمان متوجه می‌شوید که کدام شخصیت برای شما ساخته شده است و با کدام یک از آن شخصیت‌ها بهتر از بقیه می‌توانید بازی کنید و نتیجه بگیرید. در بازی شاهد بازگشت بسیاری از شخصیت‌های محبوب سری هم هستیم که برای طرفداران به‌شدت ارزشمند است. به‌مانند گذشته می‌توان ظاهر شخصیت‌ها را هم تغییر داد. البته، در زمینه‌ی طراحی کاراکترها و لباس‌ها تیم نینجا به‌خاطر آن که بازی را هرچه بیشتر مناسب مسابقات esport کند، دیگر آن نگاه جنسیت‌زده را نداشته و کمتر شاهد پوشش‌های عجیب هستیم. البته، بازی هنوز هم برای آن که به شما اجازه دهد از لباس‌های دیگر برای شخصیت‌ها استفاده کنید، شما را به گرایند کردن وا می‌دارد که جالب نیست. از سیزن پس ۹۳ دلاری هم که چیزی نگوییم. تازه این اولین سیزن پس بازی است و در ادامه باز هم شاهد انتشار این سیزن‌ پس‌ها برای آن خواهیم بود!

یک گردهمایی بزرگ

DoA 6 یک بخش داستانی دارد که متشکل از یک‌سری اپیزودهای مختلف است. این اپیزودها در واقع هر کدام یک خط داستانی را تشکیل می‌دهند که هر خط داستانی، ماجراهای یک شخصیت را روایت می‌کند. البته شخصیت‌های دیگر بازی هم ممکن است به‌عنوان شخصیت مکمل در اپیزودهای مختلفی حضور پیدا کنند. پس از به پایان رسیدن وقایع نسخه‌ی قبلی، Kasumi دهکده‌ی خود را رها کرده است تا تبدیل به یک نینجای بدون مرز شود. با این حال، اتفاقات دهشتناکی در حال رخ دادن است که جهان را به خطر انداخته و این مسئله، پای یک سری از شخصیت‌های نام‌آشنای سری را به قصه باز می‌کند. اگرچه داستان بازی بسیار کلیشه‌ای‌ست، ولی باز هم سعی شده تا با استفاده از ویژگی‌های شخصیتی کاراکترها به هر اپیزود رنگ و لعاب خاصی بخشیده شود و از سوی دیگر، تلاش شده تا با ایجاد تنوع در داستانی که هر اپیزود برای ارائه دارد، بازی به دام تکرار هم نیافتد و روایت آن در طول خط داستانی نه‌چندان بلند بازی برای مخاطب جذاب بماند. اگر از طرفداران سری هستید و داستان آن را دنبال کرده‌اید، DoA 6 هم از لحاظ داستانی و روایی می‌تواند برای شما راضی‌کننده باشد. اگر آشنایی خاصی با داستان این مجموعه ندارید،‌ آن‌وقت ممکن است که هیچ ارتباطی با داستان آن برقرار نکنید و از شدت کلیشه‌ای بودن، سریع‌تر قید آن را بزنید. کات‌سین‌ها هم متاسفانه به علت لیپ‌سینک فاجعه‌بار و سینک نبودن صدا و تصویر که در برخی لحظات ایجاد می‌شود، می‌توانند حسابی اعصاب‌تان را برهم بریزند. لذت بردن از داستان DoA 6 ساده نیست و در واقع تنها در صورتی داستان بازی می‌تواند اثرگذار ظاهر شود که مخاطب مدت‌ها این مجموعه را دنبال کرده باشد. ساختار اپیزودیک بخش داستانی هم بیشتر باعث شده تا داستان بازی تکه تکه و ناقص به‌نظر برسد.

با این حال، DoA 6 صرفا یک بخش داستانی ندارد و چندین مود دیگر هم هستند که می‌توانند شما را به خود مشغول کنند.بازی یک بخش تمرینی تمام عیار دارد که از همان اولین باری که به آن وارد می‌شوید، به شما توصیه می‌شود تا به آن وارد شوید و یاد بگیرید که چطور می‌توانید با سیستم مبارزه‌ی DoA 6 کنار بیایید. در این بخش، به شما اصول کلی حمله، دفاع و دیگر مکانیزم‌های مبارزه یاد داده می‌شود تا وقتی که به میدان مبارزه وارد شدید، بدانید که چطور باید عمل کنید. وجود چنین بخشی، از‌ آن جهت که بازی می‌خواهد دامنه‌ی مخاطبان‌اش را گسترده‌تر از قبل کند تا تبدیل به یکی از ورزش‌های الکترونیکی محبوب شود، بسیار ضروری به‌نظر می‌رسد. به هر حال افراد زیادی هستند که DoA 6، تبدیل به اولین تجربه‌ی آن‌ها از این فرنچایز می‌شود و این افراد هم باید بدانند که چطور می‌توانند گلیم خود را در مبارزات جذاب این بازی از آب بیرون بکشند. وظیفه‌ی بخش آموزشی بازی دقیقا همین مسئله است و این بخش خیلی سریع و در عرض چند دقیقه، تمام چیزهایی که باید در مورد گیم‌پلی بازی بدانید را به شما می‌آموزد.

دیگر بخشی که در DoA 6 به آن توجه زیادی شده، DoA Quest است. علی‌رغم این‌که نام این بخش می‌تواند به شما این حس را القا کند که با یک بخش داستانی دیگر سر و کار دارید، ماهیت آن اصلا ارتباطی به بخش داستانی بازی ندارد و در واقع متشکل است از تعداد زیادی مرحله‌ی گوناگون. هر کدام از این مراحل، سه ستاره دارند. شما با انجام وظایفی خاص در طول آن مرحله، می‌توانید این ستاره‌ها را کسب کنید. در نهایت، این بخش برای شما امتیازاتی را به همراه خواهد داشت. نکته‌ی مهم بخش مذکور، چینش خاص آن است. یعنی استیج‌هایی که مبارزه در آن صورت می‌گیرد، شخصیتی که به شما داده می‌شود و حریف‌تان، هارمونی جالبی با هم دارند و در طول مدت زمان زیادی که این بخش برای به اتمام رسیدن می‌طلبد، همواره عنصر تنوع در آن به چشم می‌خورد و به همین خاطر زیاد خسته‌کننده نمی‌شود. البته، لازم به یادآوری است که اصلا قرار نیست شما این بخش را به اتمام برسانید و هیچ اجباری هم در تجربه‌ی آن وجود ندارد. بخش‌های معمول سبک فایتینگ یعنی Arcade و Survival هم در بازی به چشم می‌خورند که می‌توانند برای طرفداران سرگرم‌کننده باشند و گاها، به‌عنوان یک تمرین مناسب قبل از ورود به بخش آنلاین عمل کنند.

سودای جهانی شدن

گفتیم که سازندگان تمام تلاش خود را کرده‌اند تا بازی تبدیل به یک پدیده‌ی پرطرفدار در سبک فایتینگ شود و نهایتا، یکی از سردمداران مسابقات esport. به همین علت، تمرکز زیادی روی بخش آنلاین بازی شده است و سازندگان تلاش کرده‌اند تا همه‌چیز بازی، در خدمت آماده کردن مخاطب برای تجربه‌ی بخش آنلاین باشد. به این ترتیب، سطح کلی مبارزات در بخش آنلاین بالاتر می‌رود و این قضیه در هرچه حرفه‌ای‌تر شدن اجتماع طرفداران موثر عمل می‌کند. متاسفانه، بخش‌ آنلاین بازی در حال حاضر به بخش Ranked محدود می‌شود و خبری از لابی‌ها نیست. با این‌که قول داده شده تا این بخش هم به‌زودی وارد بازی شود؛ اما چیزی که مشهود به‌نظر می‌رسد، کمبود امکانات در این بخش است. البته احتمالا زمانی که شما در حال خواندن این مقاله هستید، آن امکانات وعده داده شده هم به بازی اضافه شده‌اند و بخش آنلاین بازی وضعیت بهتری به خود گرفته است. در حالت Ranked البته همه‌چیز خوب پیش می‌رود. بازی روان است و در صورت داشتن یک اینترنت باکیفیت، بعید است به مشکل خاصی بربخورید. البته، از آن‌جایی که بازی فعلا مود خاص دیگری در بخش‌ آنلاین ندارد، هنوز هم سیستم مچ‌میکینگ بازی مشکلاتی را برای کاربران به همراه دارد که البته، به خاطر همان نبود مودهای دیگر است. چون هیچ مود دیگری وجود ندارد، همه ناگزیر به سراغ بخش Ranked می‌آیند؛ در حالی که از قدیم این بخش جایی بوده برای محک زدن توانایی‌های افرادی که در سطح بالاتری نسبت به تازه‌وارد‌ها بازی می‌کنند. با این‌که کم و کاستی‌هایی در بخش‌ آنلاین بازی دیده می‌شود، ولی به‌نظر قدم‌های اول از سوی کوئی تکمو و تیم نینجا محکم برداشته شده و با پشتیبانی درست و اصولی از بازی، آن‌ها می‌توانند به اهداف خود برسند.

بازی از نظر گرافیکی وضعیت مناسبی دارد و از این حیث، جزو فایتینگ‌های جذاب بازار است. افکت‌هایی مثل عرق کردن شخصیت‌ها در بازی به شکل جالبی از آب درآمده‌اند و لباس‌های آن‌ها هم ممکن است در طول مبارزه دست‌خوش تغییراتی شود، به DoA 6 یک نوع حس باورپذیری را تزریق کرده. طراحی کاراکترها بسیار جذاب صورت گرفته و از این لحاظ، فقط همان حرکات بد دهان شخصیت‌هاست که توی ذوق می‌زند. وجود انواع و اقسام استیج‌ها در نقاط مختلفی از جهان و در اقلیم‌های متفاوت از یک‌دیگر، باعث شده تا بازی جذابیتی دوچندان داشته باشد. یک‌سری از این استیج‌ها طراحی چند لایه هم دارند و در صورت وارد کردن ضربات سهمگین به دشمن، ممکن است شاهد پرت شدن او به یک لایه‌ی دیگر از آن استیج باشید. از لحاظ صداگذاری هم اکثر شخصیت‌ها وضعیت مطلوبی دارند؛ ولی یکی دو شخصیت، صداگذاری چندان جالبی ندارند و انگار تیم نینجا با کمبود صداگذار مواجه شده و از همان حوالی استودیو، چند نفر را برای صداگذاری پیدا کرده است! در پایان، باید گفت انتظار تیم نینجا و کوئی تکمو از DoA 6 بسیار بالا بوده، ولی در حال حاضر با این‌که بازی پتانسیل فوق‌العاده‌ای از خودش نشان می‌دهد، نمی‌تواند پاسخگوی این نیازها باشد. در گذر زمان، اگر تیم نینجا پشتیبانی خوبی از بازی به عمل بیاورد، قطعا می‌توان شاهد این بود که DoA 6 تبدیل به یکی از موفق‌ترین فایتینگ‌های نسل هشتم شود.